ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਆਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਆਣ ਦਿਓ।
ਬਾਬਲ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦੀ ਰੌਣਕ ਹੋਵਾਂਗੀ।
ਮੁਸਕਾਨਾਂ ਦੇ ਹਾਰ ਮੈਂ ਸਦਾ ਪਰੋਵਾਂਗੀ।
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਂਗਣ ਨੱਚਣ ਗਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਤੇਰੇ ਬਾਗ਼ੀਂ ਕਲੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਮਹਿਕਾਂਗੀ।
ਸ਼ਾਖ਼ ਸ਼ਾਖ਼ ‘ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਚਹਿਕਾਂਗੀ।
ਬਾਬਲ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਕਾਂ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਮਾਏਂ ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਇਸ ਜੱਗ ਵਿਚ ਆਈ ਸੈਂ।
ਫ਼ਿਰ ਮੇਰੇ ਬਾਬਲ ਦੇ ਸੰਗ ਵਿਆਹੀ ਸੈਂ।
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਅੰਮਾ ਇਕ ਪਹਿਚਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਮੈਂ ਵੀਰਾਂ ਦੀ ਹਰਦਮ ਖ਼ੈਰ ਮਨਾਵਾਂਗੀ।
ਹਰ ਰੱਖ਼ੜੀ ‘ਤੇ ਰੱਖ਼ੜੀ ਬੰਨ੍ਹਣ ਆਵਾਂਗੀ।
ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੈਨੂੰ ਇਵਜ਼ ‘ਚ ਇਕ ਨਾ ਦਾਮ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਖ਼ਬਰੇ ਬਾਬਲ ਰਿਸ਼ਮ ਸੁਨਹਿਰੀ ਹੋਵਾਂ ਮੈਂ।
ਤੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਨ੍ਹੇਰਾ ਧੋਵਾਂ ਮੈਂ।
ਮੈਂਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਹੜੇ ਪੈਰ ਤਾਂ ਪਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਮੰਦਾ ਆਖ਼ੋ ਨਾ ਮੈਂ ਖ਼ਬਰੇ ਕੀ ਬਨਣਾ।
ਮਾਏਂ ਨੀ ਮੈਂ ਚੰਗੀ ਤੇਰੀ ਧੀ ਬਨਣਾ।
ਲਹੂ ਮਾਸ ਹਾਂ ਮਾਤਾ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਤੇਰਾ ਘਰ ਹੈ ਬਾਬਲ ਚੰਬਾ ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ।
ਤੇਰਾ ਘਰ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਕਦੇ ਨਾ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ।
ਚੜ੍ਹੀ ਜੁਆਨੀ ਤੀਕ ਆਹਲਣਾ ਪਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਮਾਂ ਬਣਾਂਗੀ ਖ਼ਬਰੇ ਰਾਜੇ ਜੰਮਾਂ ਮੈਂ।
ਯੋਧੇ ਜੰਮਾ ਏਹੋ ਕਰਾਂ ਤਮੰਨਾ ਮੈਂ।
ਰਚਣਹਾਰਿਓ ਮੇਰੇ ਤਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਪੁੱਤਰਾਂ ਲਈ ਇਕ ਦਿਨ ਮਹਿਬੂਬਾ ਨਹੀਂ ਲੱਭਣੀ।
ਚੂੜਾ ਨਹੀਂ ਛਣਕਣਾ,ਮਹਿੰਦੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣੀ।
ਪੁਤਰਾਂ ਵਾਲ਼ਿਓ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦਾ ਦਿਨ ਆਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਜੱਜ ਤੇ ਜਿਊਰੀ ਬਣ ਬੈਠੇ ਨੇ ਮਾਤ-ਪਿਤਾ।
ਮੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਖ਼ਬਰੇ ਕਿਹੜੀ ਹੋਈ ਖ਼ਤਾਅ।
ਕਹੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਪਰਮਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਧੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਕੰਜਕਾਂ ਕੋਮਲ ਫ਼ੁੱਲਾਂ ਹਾਰ।
ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਲਿਆਵਣ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਭਾਰ।
ਧੀ ਨਾ ਮਾਰੋ ਹੇ ਬੰਦਿਓ ਭਗਵਾਨ ਦਿਓ।
ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚਣ ਆਣਾ ਮੈਨੂੰ ਆਣ ਦਿਓ।
ਹੁਣ ਜਦ ਮੰਦਰ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਜਾਓਗੇ।
ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ਅੱਗੇ ਸੀਸ ਝੁਕਾਓਗੇ।
ਕਿਹੋ ਕਿ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਧੀਆਂ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਕੰਜਕਾਂ ਲਈ ਦੁਆਵਾਂ ਕਰਦੇ ਰਿਹਾ ਕਰੋ।
ਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿਚ ਸ਼ੁਆਵਾਂ ਕਰਦੇ ਰਿਹਾ ਕਰੋ।
“ਸਾਥੀ” ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਾਂਗ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਦਿਓ।
ਨਾ ਮਾਰੋ ਨਾ ਮਾਰੋ ਜੀਵਨ ਦਾਨ ਦਿਓ।
ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਆਣਾ ਮੈਨੂੰ ਆਣ ਦਿਓ।
(ਸਾਥੀ ਲੁਧਿਆਣਵੀ-ਲੰਡਨ)
No comments:
Post a Comment